96. rocznica urodzin prof. Władysława Welfego
Budowa modelu jest jednocześnie sztuką i nauką.
Do stosowania dobrego modelu niezbędne są inspiracja,
poszukiwania, cząstkowe potwierdzenia oraz wiele źródeł informacji.
W. Welfe
Profesor Władysław Welfe żył w latach 1927-2013, był wybitnym polskim ekonomistą, statystykiem i ekonometrykiem, wykładowcą akademickim. Przed wybuchem II wojny światowej zdążył ukończyć Szkołę Powszechną Zgromadzenia Kupców miasta Łodzi, a we wrześniu 1939 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Ogólnokształcącym. Kontynuował naukę w ramach tajnych kompletów. Po ukończeniu 14 lat został skierowany do przymusowej pracy w Zakładach Przemysłu Wełnianego K. Eiserta w Łodzi. Bezpośrednio po zakończeniu wojny w 1945 r. W. Welfe rozpoczął studia prawno-ekonomiczne, które ukończył po 4 latach jako magister ekonomii. Jego główne zainteresowania skupiły się na statystyce, demografii i matematyce. Od 1 października 1949 r. zostaje asystentem w Katedrze Statystyki kierowanej przez prof. Rosseta i prowadzi ćwiczenia ze statystyki. Na przełomie lat 1949/50 W. Welfe uczestniczył w studiach doktoranckich na SGPiS w Warszawie i pracował w Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi. W 1961 r. broni rozprawy doktorskiej, którą napisał pod kierunkiem K. Romaniuka. W latach 1963–1964 W. Welfe odbywa staż w Department of Applied Economics w Cambridge University. Tam po raz pierwszy styka się z modelem makroekonometrycznym (gospodarki brytyjskiej) wykorzystującym metodologię input-output. W 1964 r. obronił rozprawę habilitacyjną Problemy teorii indeksów produkcji na Wydziale Finansów i Statystyki SGPiS, a następnie w 1969 r. otrzymuje tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Za osiągnięcia z zakresu makromodelowania uhonorowano go w 1974 r. nadaniem tytułu naukowego profesora zwyczajnego. Profesor W. Welfe współtworzył Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny Uniwersytetu Łódzkiego. Dzięki jego inicjatywie powstała na tym Wydziale Katedra Ekonometrii, a następnie Instytut Ekonometrii i Statystyki. Jego zaangażowanie w sprawy dydaktyki doprowadziło do uruchomienia specjalistycznych kierunków studiów: cybernetyki ekonomicznej i informatyki oraz informatyki i ekonometrii. W 1974 r. dzięki jego staraniom zostaje po raz pierwszy zorganizowana międzynarodowa konferencja poświęcona modelowaniu ekonometrycznemu i wykorzystaniu modeli do celów prognostyczno-analitycznych, nazwana macromodels. Jako wysokiej klasy specjalista wielokrotnie występował na kongresach Econometric Society, European Economic Association i innych konferencjach międzynarodowych. Był członkiem Komitetu Statystyki i Ekonometrii PAN, Komitetu Ekonomicznego i Komitetu Nagród Państwowych PAN oraz wielu rad naukowych, m.in. Naukowej Rady Statystycznej GUS i PAN, a także redakcyjnych, m.in. Przeglądu Statystycznego, kwartalnika Badania Operacyjne i Decyzje, Studiów Prawno-Ekonomicznych. Prof. W. Welfe opublikował ponad 30 monografii książkowych, i ponad 380 artykułów. Pod jego kierunkiem napisanych zostało wiele rozpraw doktorskich i habilitacyjnych oraz prac magisterskich. W wielowątkowej karierze naukowej zajmował się problematyką indeksów ekonomicznych, zagadnieniami ilościowego opisu działalności handlu oraz rynku dóbr konsumpcyjnych. Prowadził zespołowe badania nad ekonometrycznymi modelami konsumpcji, opracował pierwsze w Polsce modele ekonometryczne rynków niezrównoważonych. Kolejnym obszarem działalności były badania nad ekonometrycznymi modelami, zwłaszcza gospodarki polskiej, obejmującymi modele roczne (wielosektorowe) i małe (minimodele). Dorobek naukowy i współpraca międzynarodowa prof. W. Welfe utorowały drogę do rozwoju nowoczesnego modelowania ekonometrycznego w Polsce i stworzenie łódzkiej Szkoły Ekonometrycznej. Liczne prace naukowe Profesora są dostępne w Centralnej Bibliotece Statystycznej im. S. Szulca.
