15 kwietnia - 160. rocznica urodzin Olgi Boznańskiej Patronki roku 2025
Olga Helena Karolina Boznańska polska malarka, przedstawicielka modernizmu, wybitna portrecistka przygodę z rysowaniem zaczęła w wieku 6 lat pod okiem matki. Malarstwa uczyła się u Antoniego Adama Piotrowskiego, Kazimierza Pochwalskiego, a następnie na Wyższych Kursach dla Kobiet imienia Adriana Baranieckiego. W 1886 r. wyjechała kontynuować naukę w Monachium. Jako kobieta nie miała wstępu do Akademii Sztuk Pięknych, kształciła się więc w prywatnych, monachijskich szkołach Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W 1896 r. wynajęła własną pracownię. Zaczęła wystawiać swoje prace w Monachium, Warszawie, Berlinie, Wiedniu. Dwa lata później nadeszły pierwsze sukcesy. Za Portret malarza Pawła Nauena otrzymała z rąk arcyksięcia Karola Ludwika w Wiedniu złoty medal a w Londynie za Portret miss Mary Breme – wyróżnienie. W 1896 r. jury paryskiego Société des Beaux-Arts przyjęło na wystawę jej obraz. Dostała propozycję objęcia katedry malarstwa na wydziale kobiet w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, ale ją odrzuciła. W 1898 r. zamieszkała w Paryżu. W tym też roku została członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W tym samym roku urządziła pierwszą indywidualną wystawę. Od tej pory często wystawiała i zdobywała laury na wystawach w Londynie, Paryżu, Pittsburghu, Amsterdamie. Rząd francuski zakupił jej Bretonkę i Portret panny Dygat do państwowych zbiorów sztuk. Została członkiem Société Nationale des Beaux Arts. W 1932 r. po raz ostatni odwiedziła Kraków. W 1934 r. otrzymała nagrodę m. st. Warszawy za sztukę plastyczną. Jak oświadczyło jury, Życiem, mocą szlachetnego charakteru i czynem zaświadcza Olga Boznańska o szczerości wielkiego talentu, osiągając w ciągu długoletniej twórczej pracy malarskiej najwyższy poziom sztuki czystej i bezkompromisowej (Świat Zasłużonych. 1934, nr 2, s. 9). W 1937 r. na Wystawie Światowej w Paryżu otrzymała Grand Prix. Olga Boznańska niemal nigdy nie malowała w plenerze. Nie traktowała też postaci ludzkich jako elementu krajobrazu, skupiała się na twarzy modela, oddając stan jego psychiki, nastrój chwili i cechy charakterologiczne. W jej malarstwie dominowała paleta kolorów, zawężona do tonów ciemnych, zdominowanych przez brązy, zielenie, szarości i czerń, dla której kontrapunkt stanowiły akcenty bieli i różów. Jej obrazy mają specyficzną mglistość i tajemniczość. Repertuar tematyczny malarstwa Boznańskiej obejmował martwe natury i studia wnętrz, niekiedy pejzaże, ale domeną jej sztuki pozostawał portret. Koncentrowała się na portrecie psychologicznym, odzwierciedlającym wewnętrzną prawdę o portretowanej postaci. Dzieła Olgi Boznańskiej to między innymi: Żyd przy winie (1887), Kwiaciarki (1889), Portret chłopca w gimnazjalnym mundurku (ok. 1890), Autoportret z japońską parasolką (1892), Dziewczynka z chryzantemami (1894), Portret dwóch dziewczynek (1896), Portret Gertrudy Dziewickiej (córki Seweryna Dziewickiego) (1897), Portret dwojga dzieci na schodach (1898), W Wielki Piątek (1890), Anemony (1901), Portret Feliksa Jasieńskiego (1907), Portret Heleny Chmielarczykowej (1909), Portret Jadwigi z Sanguszków Sapieżyny (1910), Portret Gabrieli Reval (1912).
160. rocznica urodzin artystki oraz 85. rocznica śmierci stała się okazją do uznania Olgi Boznańskiej, najważniejszej postaci polskiego świata artystycznego przełomu XIX i XX wieku i najbardziej znanej polskiej artystki tego okresu, za Patronkę roku 2025. Obrazy Olgi Boznańskiej należą do najważniejszych dzieł polskiego malarstwa modernistycznego i kanonu historii sztuki, a jej kariera stanowi przykład jednego z najwybitniejszych polskich sukcesów artystycznych na arenie międzynarodowej.