Adam Bolesław Danielewicz był wybitnym statystykiem, demografem, ekonomistą, wykładowcą oraz prekursorem zastosowania metod matematycznych w statystyce, ekonomii i demografii. Żył w latach 1846-1935. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum w Sieradzu i Warszawie, rozpoczął studia matematyczno-fizyczne w Szkole Głównej Warszawskiej. Po ich ukończeniu i otrzymaniu tytułu magistra w 1869 r., podjął pracę w zarządzie drogi żelaznej warszawsko-terespolskiej. W 1891 r. powołany został na stanowisko głównego matematyka w Towarzystwie Ubezpieczeń na Życie Przezorność. W latach 1906-1910 wykładał arytmetykę i algebrę w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Był także wykładowcą w Szkole Nauk Politycznych w latach 1915-1921. Intensywnie pracował także na rzecz Warszawskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Nauczycieli Matematyki. W swoich poczynaniach naukowych skupiał się głównie na problematyce zastosowania matematyki w statystyce, ekonomii i demografii oraz prawie ubezpieczeniowym. Obok licznych prac naukowych, publikował także w różnych czasopismach specjalistycznych, między innymi w Ekonomiście, Ateneum, Echu, Pamiętniku Fizjograficznym, Pracach Matematyczno-Fizycznych, Wiadomościach Matematycznych, Wszechświecie i Zdrowiu. Dla spopularyzowania wyników badań statystycznych stosował opracowania graficzne, które wówczas nie były tak powszechne jak obecnie. Zgromadził obszerne materiały do analizy śmiertelności w Warszawie w II połowie XIX w. Zajmował się także metodyką nauczania matematyki na poziomie szkół średnich. Opracował teoretyczne założenia postępowania ubezpieczeniowego na wypadek niezdolności do pracy oraz koncepcję ubezpieczeń na życie. Adam Danielewicz był jednym z pierwszych polskich specjalistów z zakresu statystyki i matematyki ubezpieczeniowej, wraz z Samuelem Dicksteinem wykształcili pierwszą kadrę matematyków dla polskich instytucji ubezpieczeniowych. Z dorobkiem naukowym Adama Bolesława Danielewicza można zapoznać się w Centralnej Biblioteki Statystycznej im. Stefana Szulca.
