152. rocznica urodzin prof. Eugeniusza Romera
Eugeniusz Mikołaj Romer żył w latach 1871-1954. Był wybitnym geografem, twórcą podstaw nowoczesnej kartografii, profesorem i założycielem Książnicy-Atlas. Studiował w latach 1889-1893 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, w Halle nad Salą i na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie, a w 1897 r. przeniósł się do Akademii Handlowej. W 1911 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie i objął w nim katedrę geografii. W 1921 założył Instytut Kartograficzny, nazwany później jego imieniem. W latach 1921–1924 doprowadził do połączenia spółek wydawniczych Książnica i Atlas, w wyniku czego powstały Zjednoczone Zakłady Kartograficzne i Wydawnicze Książnica-Atlas. W 1924 r. został prezesem ich Rady Nadzorczej. Po wojnie pełnił obowiązki profesora geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz objął kierownictwo krakowskiego Instytutu Geograficznego. Był współzałożycielem reaktywowanej w 1946 r. spółki akcyjnej Książnica-Atlas we Wrocławiu, która wydała pod jego redakcją szereg atlasów Polski i świata. Dorobek naukowy Eugeniusza Romera to ponad 400 pozycji, między innymi z zakresu kartografii, klimatologii, geomorfologii i dydaktyki geografii. Jako pierwszy wydzielił regiony klimatyczne w Polsce. Był encyklopedystą, edytorem Encyklopedii zbioru wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy – polskiej encyklopedii wydanej w latach 1898–1907 przez społeczną organizację edukacyjną Macierz Polska, która działała w Galicji w okresie zaboru austriackiego. Eugeniusz Romer był również twórcą czasopism : Prace Geograficzne (redaktor 1918–1939) i Polski Przegląd Kartograficzny (redaktor 1923–1934), gdzie opublikował wiele artykułów. Początkowe zainteresowania Profesora skupiały się na zagadnieniach z zakresu geografii fizycznej i regionalnej. Po wojnie zdecydowanie zwrócił się naukowo w kierunku geografii ekonomicznej. Pomocniczym bądź podstawowym źródłem przy tworzeniu nowych opracowań stały się dane statystyczne i wnikliwe ich rozpatrywanie przez autora. Z tego okresu pochodzi między innymi Rocznik Polski : tablice statystyczne wydane wspólnie z Ignacym Weinfeldem. Interesował się także wynikami spisów powszechnych. Najważniejszym opracowaniem Eugeniusza Romera jest Atlas Geograficzno-Statystyczny Polski wyd. w 1916 r., najważniejsze dzieło kartograficzne przygotowane na Konferencję Pokojową w Paryżu, w której Profesor uczestniczył jako ekspert. W 2018 r. na Polską Listę Krajową Programu UNESCO Pamięć Świata zostały wpisane: Atlas, mapa i rękopisy Eugeniusza Romera związane z jego działalnością w procesie kształtowania granic Polski (1916–1920), znajdujące się w zbiorach w Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, w tym pamiętnik paryski (1919) i diariusz preliminarzy pokojowych w Rydze (1920). W latach 1925–1926 Eugeniusz Romer sprawował funkcję Przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Geograficznego, zaś w okresie 1926–1939 – redaktora Czasopisma Geograficznego. Był członkiem Akademii Umiejętności, a następnie Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego Międzynarodowej Unii Geograficznej oraz członka honorowego wielu towarzystw geograficznych krajowych i międzynarodowych. Z licznych opracowań autorstwa prof. Romera można skorzystać w Centralnej Bibliotece Statystycznej.
