Jan Piekałkiewicz był wybitnym statystykiem, ekonomistą, wykładowcą i działaczem społecznym, żył w latach 1892-1943. W 1914 r. ukończył studia wyższe na Wydziale Ekonomicznym Politechniki w Petersburgu. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, gdzie prowadził badania statystyczne, między innymi spis ludności rolniczej w Kraju Fergańskim w Uzbekistanie. Po powrocie do Polski w 1919 r. Jan Piekałkiewicz prowadził ożywioną działalność polityczna i naukową. W 1920 r. rozpoczął pracę w Głównym Urzędzie Statystycznym, organizując pracę wydziałów statystyki finansowej, kredytowej i komunikacyjnej. Uczestniczył także w organizowaniu i opracowywaniu pierwszego spisu powszechnego ludności RP w 1921 r. W latach 1923–1933 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Statystyki Finansów i Samorządu GUS. W latach 1923–1924 nauczał statystyki na Uniwersytecie Lwowskim. W 1924 r. Jan Piekałkiewicz uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Poznańskim, a w latach 1925–1939 był profesorem statystyki w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. Był też doradcą - ekspertem przy organizacji biura ekonomicznego Banku Polskiego oraz biura ekonomiczno-statystycznego Państwowego Banku Rolnego i Banku Gospodarstwa Krajowego. Pełnił także funkcję członka komisji statystycznej Ligi Narodów ds. zunifikowania statystyki transportu, Międzynarodowego Instytutu Statystycznego, Towarzystwa Ekonometrycznego Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i Meksykańskiego Towarzystwa Geograficzno-Statystycznego. Pracował też w Radzie Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich. Profesor był autorem, współautorem lub redaktorem ponad 60 opracowań naukowych. Publikował w licznych czasopismach, m.in.: Ekonomiście, Kwartalniku Statystycznym, Rolniku Ekonomiście, Ruchu Prawniczym i Ekonomicznym oraz Społem. Wchodził także w skład komitetów redakcyjnych Statystyki Pracy, Rocznika Statystyki Miast Polskich, Handlu Zagranicznego Rzeczypospolitej Polskiej oraz wydawnictwa Rzeczpospolita Polska. Atlas Statystyczny (1930). Jan Piekałkiewicz był aktywnym działaczem politycznym, zwolennikiem zjednoczenia ruchu ludowego. W czasie okupacji pełnił funkcję we władzach naczelnych konspiracyjnego Stronnictwa Ludowego. W latach 1942–1943 sprawował funkcję Delegata Rządu na Kraj. Za jego zgodą w grudniu 1942 r. powstała Rada Pomocy Żydom przy Delegaturze Rządu, rozszerzona też została akcja gromadzenia dokumentacji zbrodni niemieckich oraz opieka nad więźniami politycznymi w więzieniach i obozach koncentracyjnych. Z bogatym dorobkiem naukowym można się zapoznać w Centralnej Bibliotece Statystycznej im. Stefana Szulca. Serdecznie zapraszamy.
