BIBLIOTEKI NA ŚWIECIE…
Niemiecka Biblioteka Narodowa
Biblioteka Narodowa Niemiec jest centralną biblioteką i głównym ośrodkiem bibliograficznym tego kraju. Powstanie placówki przypada na 1912 r., chociaż plany odnośnie utworzenia krajowej książnicy były znacznie wcześniej, bo już w 1848 r. Przedstawiciele miasta Lipsk (siedziba corocznych Targów Książki), królestwo Saksonii oraz Stowarzyszenie Księgarzy Niemieckich porozumiały się w sprawie założenia biblioteki z siedzibą w Lipsku, był to pierwowzór narodowej placówki bibliotecznej - Deutsche Bücherei. Cztery lata później otwarto nowy budynek biblioteki, według projektu znanego architekta Oskara Puscha. Trzon biblioteki stanowił istniejący zasób książek, przechowywany do tej pory w Niemieckim Muzeum Narodowym w Norymberdze, poszerzany sukcesywnie o wszystkie publikacje w języku niemieckim (również pozycje z Austrii i Szwajcarii). Tuż po zakończeniu wojny w 1945 r. została ponownie otwarta Książnica Niemiecka (Deutsche Bücherei) w Lipsku, która zatraciła swój poprzedni status centralnej biblioteki archiwalnej Niemiec i jej oddziaływanie ograniczyło się do radzieckiej strefy okupacyjnej, późniejszej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Z kolei w 1946 r. utworzono dla zachodnich stref okupacyjnych Bibliotekę Niemiecką (Deutsche Bibliothek) we Frankfurcie nad Menem. Po powstaniu w 1949 r. dwóch państw niemieckich pełniła funkcję biblioteki narodowej Republiki Federalnej Niemiec. W 1950 r. do narodowej książnicy zostało włączone Niemieckie Muzeum Książki i Pisma, a w 1970 r. Niemieckie Archiwum Muzyczne. Kluczowym momentem dla historii Niemieckiej Biblioteki Narodowej był rok 1990, gdy Deutsche Bücherei połączono z wymienioną wcześniej biblioteką we Frankfurcie, nadając im wspólną nazwę - Die Deutsche Bibliothek. W 2006 r. na podstawie ustawy została przemianowana na Niemiecką Bibliotekę Narodową (Deutsche Nationalbibliothek). Obecnie biblioteka ma dwie siedziby: w Lipsku i we Frankfurcie and Menem. Budynek Deutsche Nationalbibliothek w Lipsku powstawał w kilku etapach. W latach 1934–1936 wzniesiono pierwszą część budynku. Od 1959 do 1964 r. trwała dobudowa lewego skrzydła. W latach 1976–1982 wybudowano tzw. białe wieże z książkami (służące jako magazyny). Natomiast w latach 2006–2010 wzniesiono nową część budynku w stylu postmodernistycznym. Autorem projektu był Gabriel Glocker. Bryła tego segmentu biblioteki przypomina kształtem książkę. Najpóźniej powstała czytelnia dla archiwum muzycznego. Fasada budynku głównego, na której umieszczono portrety Bismarcka, Goethego i Gutenberga, ma długość 160 m i zwrócona jest na Deutscher Platz. Zadania Biblioteki obejmują kolekcjonowanie, archiwizowanie, dokumentowanie oraz tworzenie bibliografii wszystkich niemieckich i niemieckojęzycznych publikacji od 1913 r., zagranicznych publikacji o Niemczech, przekładów prac niemieckich oraz prac niemieckojęzycznych emigrantów opublikowanych za granicą w latach 1933–1945, a także publiczne udostępnianie tych zbiorów. Liczba zgromadzonych zbiorów sięga ok. 44 mln woluminów, w tym książki, czasopisma, mapy, muzykalia, nośniki dźwięku, publikacje elektroniczne oraz kartografia. W centralnej czytelni znajduje się obraz Ludwiga von Hofmanna, przedstawiający Arkadię w stylu secesyjnym. W bibliotece znajduje się również muzeum książek i listów. Niemiecka Biblioteka Narodowa utrzymuje kooperacyjne stosunki zewnętrzne na płaszczyźnie krajowej i międzynarodowej. Jest m.in. wiodącym partnerem w opracowywaniu i utrzymywaniu zasad i norm bibliograficznych w Niemczech oraz odgrywa znaczącą rolę w rozwoju międzynarodowych standardów bibliotecznych. Obowiązki są podzielone między placówki w Lipsku i Frankfurcie nad Menem, przy czym każda z nich ma określoną specjalizację. Trzecia placówka, Niemieckie Archiwum Muzyczne, założone w 1970 r., zajmuje się archiwizacją wszystkich materiałów muzycznych (zarówno drukowanych, jak i nagranych). Niemiecka Biblioteka Narodowa ma dwie sale do wystaw czasowych i wystawę stałą poświęconą historii pisma, druku i książki -Znaki-Książki-Sieci : od pism klinowych do kodu binarnego. Znajduje się ona na parterze aneksu nowego budynku za ogromną szklaną fasadą. Prezentuje dawne formy komunikacji oraz systemy piśmiennicze, wydawnicze i zapamiętywania. Zachęca do poznania osiągnięć Gutenberga, przedstawia cenzurę w różnych formach i prezentuje dzieła sztuki spośród książek wydawanych współcześnie.