23 stycznia Dzień Pisma Ręcznego
W dobie e-maili, komunikatorów i telefonów komórkowych coraz rzadziej wykorzystujemy pismo ręczne. Umiejętność pisania ręcznego nabywamy w okresie dzieciństwa. W trakcie ćwiczeń dochodzimy do wprawy i charakter pisma przez kolejne lata życia za bardzo się nie zmienia. Nauka zajmująca się analizowaniem i badaniem pisma zwana grafologią uznaje, że charakter pisma jest unikalny, jak odcisk palca człowieka. Grafolodzy zwracają uwagę nawet na najdrobniejsze szczegóły i detale, które dla laika są zwyczajnie niezauważalne, chociażby wielkość liter, ich kąt nachylenia, odstępy między literami i słowami. Z pisma odręcznego można odczytać bardzo wiele, miedzy innymi rozpoznać stan emocjonalny towarzyszący człowiekowi w chwili pisania, ale też dowiedzieć się jaką ma osobowość. W niektórych przypadkach pozwala nawet na zdiagnozowanie u człowieka choroby. Dzień Pisma Ręcznego został ustanowiony przez The Writing Instrument Manufactures Association (Stowarzyszenie Producentów Przyborów do Pisania), a jego celem jest zwrócenie uwagi na znaczenie i rolę pisma ręcznego. Jest to też data urodzin Johna Hancocka – jednego z sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości, amerykańskiego kupca i polityka, urodzonego w 1737 r. Posługiwał się pięknym, dużym i zamaszystym podpisem. Osoby uczące się kaligrafii niejednokrotnie stawiały go sobie za wzór, do którego następnie dążyły. Autorstwo pierwszego podręcznika do nauki kaligrafii w Polsce, Kalligraphia abo Cancellaria datowanego na rok 1695 przypisuje się Stanisławowi Serafinowi Jagodyńskiemu. W 1778 r. Dominik Gabriel Szybiński wydał Sztukę pisania, czyli naukę o charakterze dla dam i kawalerów. Do szkół naukę kaligrafii wprowadziła Komisja Edukacji Narodowej. W późniejszym okresie dużym powodzeniem cieszyły się książki do nauki ładnego pisania S. Oleszczyńskiego, T. Kosińskiego oraz E. Łypaczewskiego. Na przełomie XIX i XX w. uznanie zyskały publikacje J. Czerneckiego, J. Szablowskiego i S. Tatucha. Z opracowaniem S. Tatucha z 1927 r. zatytułowanym Nauka pisma użytkowego i ozdobnego: podręcznik dla nauczycieli i uczniów seminariów nauczycielskich można zapoznać się m. in. poprzez stronę Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej:
Do lat 60 XX w. kaligrafia była umiejętnością, której nauczano w szkołach powszechnych. Celem było wykształcenie wśród dzieci nawyku używana ładnego pisma, którym będą posługiwać się na co dzień. Dzisiaj coraz mniej mamy okazji do tego, by pisać odręcznie. U wielu z nas pisanie ogranicza się do szybkich notatek czy podpisów, przez co staje się mniej staranne.
Pisanie ręczne przynosi niewątpliwie wiele korzyści, między innymi:
- wspomaga rozwój sprawności manualnej oraz precyzji ruchów, a one z kolei są niezbędne dla prawidłowego rozwoju poznawczego
- sprzyja rozwojowi umiejętności czytania, zdolności językowych i krytycznego myślenia
- stymuluje aktywność mózgu i pomaga w rozwoju połączeń synaptycznych
- uczy samokontroli i dyscypliny
- wspomaga i ćwiczy pamięć
- rozwija koncentrację i systematyczność
- wpływa na zmniejszenie popełnianych błędów gramatycznych i stylistycznych
- wyrabia ładny charakter pisma
Niewątpliwie pismo ręczne przechodzi ewolucję, nawet w erze smartfonów i tabletów tworzone są aplikacje, do sporządzania notatek w sposób odręczny. W Dniu Pisma Ręcznego zachęcamy, aby zacząć na nowo rozwijać umiejętność pięknego pisania. Kaligrafia jest niedrogim i niewymagającym hobby (oprócz dozy cierpliwości), a zestawy do niej, zawierające pióra ze stalówką o różnych grubościach, atrament, kałamarz, odpowiedni papier, koperty, pieczęć i wosk do zalakowania to dobry prezent dla każdego. Napisz to pięknie!
