11 listopada Narodowe Święto Niepodległości
W 1918 roku, po 123 latach zaborów Polska odzyskała swoją niepodległość, a dzień 11 listopada jest dla Polaków dniem wyjątkowym. Wybór tej daty na święto jest ściśle związany z zakończeniem I wojny światowej i podpisaniem rozejmu w Compiegne 11 listopada 1918 r. Dzień wcześniej do Warszawy przybył Józef Piłsudski. Naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął cały kraj. W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano jako uroczystości o charakterze wojskowym. Organizowano je zazwyczaj w pierwszą niedzielę po 11 listopada. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920 r. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego, wręczając mu buławę marszałkowską. Rangę uroczystości państwowej nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z dnia 23 kwietnia 1937 r. Artykuł 1. ustawy głosił, że: Dzień 11 listopada, jako rocznica odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego i jako dzień po wsze czasy związany z wielkim imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza Narodu w walkach o wolność Ojczyzny - jest uroczystym Świętem Niepodległości. Odbyły się pierwsze, oficjalne obchody Święta Niepodległości; ulicami Warszawy przeszła uroczysta parada wojskowa, zorganizowano zbiórkę funduszy na dozbrojenie armii, a w Parku Wolskim odsłonięto pomnik bohatera powstania listopadowego gen. Józefa Sowińskiego. W szkołach przygotowywano akademie, a w zakładach pracy organizowano spotkania z uroczystymi przemówieniami. Po raz ostatni, przed wybuchem II wojny światowej, obchody święta odbyły się w 1938 r. Później zostało ono zakazane. Najpierw przez władze okupacyjne – niemieckie i sowieckie – a następnie, na przeszło czterdzieści lat, przez przywódców PRL. Jednak mimo to pamięć o Święcie Niepodległości przez wszystkie te lata starano się podtrzymywać. Na murach, ogrodzeniach i chodnikach pojawiały się napisy: Polska żyje, Jeszcze Polska nie zginęła, 11.XI.1918. Pomniki przystrajano biało-czerwonymi kwiatami i proporczykami, na budynkach zawieszano flagi narodowe, a w prasie konspiracyjnej zamieszczano artykuły na temat święta. Niejednokrotnie organizatorzy tych przedsięwzięć narażeni byli na dotkliwe represje. Jako uroczystość państwową Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone dopiero ustawą sejmową z 15 lutego 1989 r. pod nazwą Narodowe Święto Niepodległości. Współcześnie centralne obchody, w których uczestniczą przedstawiciele najwyższych władz, są organizowane przed Grobem Nieznanego Żołnierza na pl. Piłsudskiego w Warszawie. Ponadto w tym dniu organizowane są biegi niepodległości, koncerty, parady, wykłady i inscenizacje historyczne. Szczególną uwagę zwraca się na symbole narodowe: flagę, godło państwowe, hymn oraz barwy. 8 listopada 1926 r. Józef Piłsudski wydał okólnik, w którym napisał : Data [11 listopada 1918 r.] winna pozostać w stałej pamięci społeczeństwa i utrwalić się w umysłach młodego pokolenia, które w zaraniu swego życia powinno odczuwać doniosłość i uroczystość tego pamiętnego dnia.
