11 listopada Narodowe Święto Niepodległości
Narodowe Święto Niepodległości to jedno z najważniejszych uroczystości obchodzonych corocznie w Polsce dla upamiętnienia odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 r. po 123 latach zaborów. Dzień 11 listopada, jako rocznica odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego i jako dzień po wsze czasy związany z wielkim imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza Naczelnego w walkach o wolność Ojczyzny – jest uroczystym Świętem Niepodległości – głosiła ustawa o Święcie Niepodległości z 23 kwietnia 1937 roku. Zniesiono je 22 lipca 1945 r. aktem prawnym Krajowej Rady Narodowej i przywrócono oficjalnie ustawą O ustanowieniu Narodowego Święta Niepodległości z 15 lutego 1989 r. Uroczystość nawiązuje do daty zakończenia I wojny światowej w 1918 r., właśnie 11 listopada podpisano rozejm w Compiegne, który ostatecznie potwierdził klęskę Niemiec w wojnie, a do Polski w tym czasie powrócił Józef Piłsudski, któremu Rada Regencyjna przekazała naczelne dowództwo nad podległym jej Wojskiem Polskim. Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony. Nie ma «ich». Wolność. Niepodległość. Zjednoczenie. Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. Wszystko będzie, bo jesteśmy wolni od pijawek, złodziei, rabusiów, od czapki z bączkiem, będziemy sobą rządzili. Cztery pokolenia nadaremno na tę chwilę czekały, piąte doczekało. Od rana do wieczora gromadziły się tłumy na rynkach miast; robotnik, urzędnik porzucał pracę, chłop porzucał rolę i leciał do miasta, na rynek, dowiedzieć się, przekonać się, zobaczyć wojsko polskie, polskie napisy, orły na urzędach; rozczulano się na widok kolejarzy, ba, na widok polskich milicjantów i żandarmów napisał w Pamiętnikach z Galicji w 1918 r. Jędrzej Moraczewski, pierwszy premier niepodległej Polski. W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Pierwszy raz w pełni upamiętniono ją 14 listopada 1920 r. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego, przekazując mu buławę marszałkowską. Przed wybuchem II wojny światowej oficjalne obchody Święta Niepodległości odbyły się jeszcze tylko raz 11 listopada 1938 r., w 20. rocznicę odzyskania przez Polskę suwerenności państwowej. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 października 1930 r. ustanowiono odznaczenie państwowe Krzyż i Medal Niepodległości dla osób czynnie zasłużonych dla niepodległości Polski. Współcześnie obchody Święta Niepodległości z udziałem najwyższych władz państwowych odbywają się na placu marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Ponadto w tym dniu w całym kraju organizowane są biegi niepodległości, koncerty patriotyczne, wykłady, inscenizacje oraz parady uliczne. Przy okazji świętowania Dnia Niepodległości szczególną uwagę zwraca się na symbole narodowe: flagę, godło państwowe, hymn oraz barwy. 8 listopada 1926 r. Józef Piłsudski wydał okólnik: W dniu 11 listopada państwo polskie obchodzić będzie 8 rocznicę zrzucenia jarzma niewoli i uzyskania pełnej, faktycznej niezawisłości. Data powyższa winna pozostać w stałej pamięci społeczeństwa i utrwalić się w umysłach młodego pokolenia, które w zaraniu swego życia powinno odczuwać doniosłość i uroczystość tego pamiętnego dnia. Ważne jest, by kultywować tradycję i przekazywać ją kolejnym pokoleniom. Warto przybliżać historię dzieciom i młodzieży, wyjaśniać dlaczego dzień 11 listopada jest tak ważny dla Polski i Polaków.
Na zdjęciu: Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - oddziały piechoty defilujące przed trybuną honorową. 11.11.1937. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
